Trudna do wyleczenia choroba

Istnieją choroby skóry, z którymi niełatwo jest zmierzyć się nawet doświadczonym lekarzom dermatologom. Choroby takie ciężko się leczy, a wy leczenie nie jest całkowite. Chorzy muszą liczyć się z możliwością nawrotu choroby. O czym mowa?

Choroba wieku młodzieńczego? Nie tylko

Łojotokowe zapalenie skóry, bo o nim mowa, bardzo często pojawia się w wieku dojrzewania. Ma to związek z wyjątkową w tym wieku aktywnością gruczołów łojowych. Na skórze głowy pojawiają się tłuste, (najczęściej białe, ale zdarzają się i żółte) łuski. Skóra staje się sucha i mocno zaczerwieniona. Ale dolegliwość ta może dotknąć także inne części ciała. Może pojawić się na twarzy, na klatce piersiowej, a nawet w okolicach małżowin usznych.
Wiadomo, nie jest to estetyczne i zazwyczaj prowadzi młode osoby cierpiące na to schorzenie do kompleksów. W młodym wieku, w okresie pokwitania, bardzo ważny jest wygląd i związana z tym akceptacja rówieśników. Na szczęście nie jest to choroba zakaźna i nie można się nią zarazić. Chociaż dolegliwość ta dotyka osoby młode, nie znaczy, że tylko nastolatki mogą na nią zapaść. Zapalenie skóry może przytrafić się osobom w każdym wieku- małym i starszym dzieciom, dorosłym. I chociaż nie jest to groźna choroba, powoduje z pewnością duży dyskomfort u pacjentów ze względu na ich mało estetyczny wygląd.

Jak powstaje?

Wiele chorób skóry, które kwalifikują się do wizyty u dermatologa i wymagają długotrwałego leczenia, jest trudne do zdiagnozowania. Czasami trudno je rozpoznać, a łojotokowe zapalenie skóry nawet doświadczeni lekarze mogą pomylić z alergią, egzemą lub łuszczycą. Jeszcze gorzej jest ze znalezieniem przyczyny tej choroby. Od lat prowadzone są badania kliniczne mające na celu poznanie przyczyny występowania tej dokuczliwej choroby. Wielu lekarzy jest zdania, że powodem jest zbyt duże wydzielanie łoju przez gruczoły, co prowadzi do rozmnażania się obecnego na skórze grzyba, zwanego drożdżakiem Malassezia. Co ciekawe, drożdżak ten występuje normalnie na skórze człowieka, ale dopiero przy zbyt dużym wydzielaniu łoju powoduje zapalenie skóry, wytwarzając enzym zwany lipazą.

Jak się leczyć?

Niestety, nie istnieje cudowny lek, który może raz na zawsze zlikwidować to przykre i uciążliwe schorzenie. Zapisywane przez dermatologów leki mogą jedynie zmniejszyć uciążliwość choroby i nieco zahamować jej objawy. Zazwyczaj dermatolodzy polecają sterydowe leki przeciwzapalne oraz preparaty przeciwgrzybiczne. Często stosuje się leki w formie kremów działające bezpośrednio na zmienione chorobowo miejsca. Zawierają one ichtiol, siarkę, pirytonian cynku oraz dziegcie.