Objawy, diagnostyka i leczenie zapalenia tchawicy

Zapalenie tchawicy to infekcja tchawicy (przewodu oddechowego lub tchawicy) wywołana przez bakterie lub wirusy. Najczęściej zaangażowane bakterie to Staphylococcus aeureus, Streptococcus pneumoniae i Pseudomonas aeruginosa. Zapalenie tchawicy najczęściej występuje u małych dzieci i może bardzo utrudniać oddychanie. Stan ten może być również znany jako zapalenie tchawicy i oskrzeli, zad bakteryjny lub zapalenie krtani i tchawicy.

Przyczyny zapalenia tchawicy

Czynniki predysponujące obejmują:
• Wcześniejsza infekcja wirusowa, która atakuje górne drogi oddechowe
• Najczęściej występuje w wieku od 3 do 8 lat

Zapalenie tchawicy jest rzadkie, występuje tylko w około 1 na 1 000 000 przypadków i podejrzewa się, że częściej występuje u chłopców niż u dziewcząt. Ponieważ jest tak rzadka, gdy ta choroba jest obecna, jest powszechnie mylona z zadem wirusowym, który jest znacznie bardziej powszechny w społeczności.

Zapalenie tchawicy jest znacznie poważniejsze niż zad. a w przypadku ciężkiego zapalenia tchawicy często wymaga, aby dziecko otrzymało wspomaganie oddychania.

Objawy zapalenia tchawicy

Objawy zapalenia tchawicy różnią się w zależności od osoby, ale mogą obejmować:
• Kaszel, który brzmi „kruczo” i mogą odkrztusić wydzielinę
• Trudności w oddychaniu
• Stridor podczas wdechu (często)
• Świszczący oddech podczas wydechu (niezbyt często)
• Wysoka gorączka; zwykle wyższa niż 39 ° C
• Niebieskie usta (objaw sinicy lub niskiego poziomu tlenu), jeśli zdolność oddychania pogarsza się

„Kruczący kaszel” jest charakterystycznym objawem zadu wirusowego. Jest często opisywany jako „szczekający”, „mosiężny”. Może to być również obecne w zapaleniu tchawicy, dlatego jest często mylone z bardziej powszechną chorobą zadu wirusowego.

Różnice między zapaleniem tchawicy a zadem

Chociaż kaszel może brzmieć bardzo podobnie w przypadku zapalenia tchawicy i zadu wirusowego, istnieje kilka cech, które można wykorzystać do rozróżnienia tych dwóch zaburzeń. Często zad wirusowy ma stopniowo pogarszający się początek, a objawy zapalenia tchawicy pojawiają się szybko. Gorączka może czasami być inna, a krup wirusowy wiąże się z niższą gorączką niż zapalenie tchawicy; rzadko jest wyższa niż 39°C. Wysoka gorączka jest zwykle tym, co kieruje ludzi na oddział ratunkowy.

Standardowe leczenie zadu wirusowego, nawilżonego tlenu i wziewnej epinefryny (racemicznej epi), można również zastosować do różnicowania zapalenia tchawicy. Prawdziwe zapalenie tchawicy może nie reagować na te terapie tak często i tak szybko, jak zad. Jeśli zauważysz, że stan Twojego dziecka pogarsza się podczas tych zabiegów, powinieneś powiadomić pielęgniarkę lub lekarza.

Diagnoza

Rozpoznanie zapalenia tchawicy może opierać się na objawach, a także wywiadzie i badaniu pacjenta. Testy diagnostyczne, które może wykonać Twój lekarz, obejmują:
• Pomiar poziomu tlenu we krwi (pulsoksymetria)
• Kultura plwociny z tchawicy pobrana podczas laryngoskopii, którą można następnie przeanalizować w laboratorium w celu określenia czynnika zakaźnego powodującego objawy
• Zdjęcie rentgenowskie płuc i dróg oddechowych

Podczas tych procedur lekarz będzie wykorzystywał wyniki do różnicowania z zapaleniem nagłośni, innym stosunkowo rzadkim zaburzeniem, które może wymagać interwencji ratunkowej w oddychaniu.1

Leczenie zapalenia tchawicy

Jak leczyć zapalenie tchawicy? Agresywne leczenie na wczesnym etapie jest ważne dla prawidłowego leczenia zapalenia tchawicy. Podczas laryngoskopii lekarz oczyści jak najwięcej dróg oddechowych, ponieważ prawdopodobnie pojawią się wydzieliny i błony, które mogą powodować niedrożność dróg oddechowych.

Wstępne leczenie będzie zwykle wymagało przyjęcia na oddział intensywnej terapii, gdzie dziecko może być obserwowane i w razie potrzeby zaintubowane (założenie rurki oddechowej). Posiadanie rurki do oddychania pozwoli również pielęgniarkom OIOM na wykonywanie agresywnego odsysania dróg oddechowych, aby zapewnić dziecku jak najwygodniejsze oddychanie.

Konieczne jest również leczenie antybiotykami infekcji bakteryjnej. Najczęściej wybieranymi antybiotykami są ceftriakson i.v. i wankomycyna i.v. Jeśli kultury powrócą oporne na te antybiotyki, zmieni się tryb leczenia Twojego dziecka. Antybiotyki dożylne będą kontynuowane przez pięć do sześciu dni, po czym dziecko może zwykle przejść na antybiotyki doustne. Całkowity cykl antybiotyków będzie wynosił od jednego do dwóch tygodni.